Mutlak güzel ve en güzel adların sâhibi olan Allah (c.c), biz kullarının da güzel adlarla adlanmasını ister. Çocukların ana baba üzerindeki haklarından birisi de kendilerine güzel bir ad koymalarıdır. İnsanların en üstünü ve âlemlere rahmet olarak gönderilmiş olan Allah rasûlünün İslâma giren, fakat adı İslâmla bağdaşmayan sahâbelerin adlarını değiştirdiğini biliyoruz. Yine o, çocuklara çirkinlik, kötülük bildiren, alaysı yönü olan ve kâfirlik çağrıştıran adlar verilmesini yasaklamıştır.
Allah rasülünün torunlarının doğumunda Cebrâil (a.s) gelerek, hangi adları koyması gerektiğini bildirmiştir. İbrânî kökenli bu adlara karşılık o, dilinin Arapça olduğunu belirtmiştir. Allah rasûlü, bununla ilgili olarak 'Ben sonradan, torunlarıma Hârun'un oğullarının adı olan Şebber, Şebir ve Müşebbir karşılığı Hasan, Hüseyin ve Muhsîn adlarını koydum' buyurmuştur. Bu hadis, kişi adı gerçeğiyle ilgili açıklayıcı ve önemli bir bilgidir. Ayrıca, İslâm topluluklarının kendi dillerinde uygun, güzel adlar koymalarında bir sakınca bulunmadığını da gösterdiği söylenebilir.
Türk Kültüründe Ad Verme adlı bu kitap Giriş, İnceleme ve Sözlük bölümlerinden oluşmaktadır. Bu alanda çalışma yapacaklara fikir vermek üzere, İnceleme bölümünde Ses ve Şekil Bilgisi ile ilgili çok kısa bir değerlendirme de yapılmıştır. (Arka kapaktan)
