^#smrgSAHAF Üç Yirmidört Saat - 1977

Koşmaya başladı karanlığın içinde karnıda, ayakları da ağrımıyordu artık bu işe kendisi de şaştı biraz. Çok kolay koşuyordu. Uçar Gibi! Yapayalnızdı, korkmuyordu. Her şey yoluna girmişti. Biliyordu kurtulduğunu. İşte aydınlanıyordu gökyüzü. İşte gün ışığı ve işte teyzesi, kapının önünde! Bir adım daha yeterdi onun bacaklarının arasına girmek, boynuna sarılmak için! Hiç ayrılmamak üzere! (Kitaptan)