^{#smrgKİTABEVİ} Wagner Olayı - Nietzsche Wagner'e Karşı - 2012

Nietzsche bu eserinde şöyle der:
Biraz olsun, kendimi rahatlatmak istiyorum. Bu yazımda Wagner'i harcamak pahasına, Bizet'yi övmem yalnızca salt kötülükten kaynaklanmıyor. Birçok şaka arasından şakaya hiç de gelmeyecek bir konuyu gündeme getiriyorum. Wagner'e sırt çevirmek benim için bir yazgıydı. Herhangi bir şeyi sonradan yeniden sevebilmek ise bir utku. Belki de hiç kimse Wagner'cilikle bu denli tehlikeli bir biçimde bütünleşmemiş, hiç kimse Wagner'ciliğe karşı koymada bu denli güçlü bir biçimde direnmemiş ve hiç kimse ondan kurtulduğuna bu denli çok sevinmemiştir. Uzun bir öykü!

"... Gönül isterdi ki, Wagner Parsifal ile, bu son tiyatro yapıtı ve satir dramı ile eğlendirmeyi amaçlamış olsun; gönül isterdi ki, trajedi yazarı Wagner bu yapıtla ezelden beri insanı ürperten yeryüzündeki ciddiyetin ve yeryüzündeki feryadın, çile ve ızdırap çekme idealinin kışlık doğasındaki nihayet aşılmış olan en aptalca şeklinin, trajedinin taşkın parodisini yapmış olsun bilerek; böylece kendisine layık ve yaraşır bir biçimde bizden, kendisinden ve her şeyden önce trajediden vedalaşmış olsun."

Wagner'in müziğini eleştirmektedir. Ele aldığı bu müzikle birlikte Alman toplumunun yapısını, düşüncelerini geniş bir şekilde incelemektedir.