^#smrgSAHAF Yerinde Yeller Esen Bab - ı Âli: 1950' li ve 60'lı Yılların Basın Dünyası'ndan Çizgiler -

Bülent Akkurt dostumun yerinde yeller estiğini söylediği ve anlattığı "Bab-ı Ali", "Bizim Yokuş"tur. Ben, daha 40'11 yıllarda henüz Galatasaray Lisesinde öğrenci iken o dönemin Akşam gazetesi köşe yazarı olan babam Selami İzzet Sedes'in yazılarını Cağaloğlu'nda "Bab-ı Ali" yokuşunda dar bir sokaktaki binasında yayımlanan gazeteye götürtirdüm. İşte Bab-ı Ali'yi bu yüzden çok genç yaşlarımda tanıdım. Necmettin Sadak ve Kazım Şinasi Dersan'ın sahibi oldukları o gazetede, Valâ Nurettin, Hikmet Feridun Es, Enis Tahsin Til gibi çok önemli gazetecileri ve karikatürist Cemal Nadir'i tanımak fırsatını bulmuştum. O tarihlerde Şişli'de otururduk. Teleks, fax, bilgisayar, e-posta gibi bugünün modern elektronik avantajları daha icat edilmemişti. Babam evde köşe yazısını yazar, ben de Şişli'deki son durak-tan "birinci mevki" tramvaya biner biletçiye beş kuruş verir, Sirkeci'ye kadar gider, orada iner ve yürüyerek Bab-ı Ali yokuşunu çıkar Akşam gazetesine ulaşırdım. Yaşamım, çocukluğumdan beri "Bizim Yokuş"ta geçti. Eniştem Murat Sertoğlu da ablamla evlenip aileye girdikten sonra "çok uzun bir süre ile yıllar içinde latudıgun gazeteci ve yazar kalmadı" diye-bilirim. Hüseyin Cahit Yalçın, Fatih Rıfkı Atay, Ali Naci Karacan, Ahmet Emin Yalman, Sedat Simavi, Selim Ragıp Emeç, Ethem İzzet Benice, Nadir Nadi, Doğan Nadi, Yusuf Ziya Ortaç, Burhan Felek, Şevket Rado, Cemal Refik, Ercüment Karacan, Erol Simavi, Nizamettin Nazif, Ecvct Güresin, Sahap Balcıoğlu ve daha birçoğunu tanıdım ve önemli bir bölümü ile de çalıştım. Üzüntü verici olan ise, bu gün bu fikir adamlarının aramızda olmamaları... İşte Bülent bu kitabında çoğu unutulmuş, bir kısmı toprak olmuş insanları artık aramızda olmayan gazetecileri, geçmiş olayları ve onlarla ilğili anılarını anlatıyor/O da benim gibi çok genç

İzzet Sedes